Ишаъёи 49: 8, 2 Қӯринтиён 6: 3-22, Аъмол 16: 3 29-34, Ибриён 3: 7-8, Ибриён 4: 7
Дар Аҳди Қадим, писари шоҳ Довуд гуфт, ки Офаридгорро, ки пеш аз фаро расидани Офаридгор ба ёд оред.(Воиз 12: 1-2)
Дар Аҳди Қадим, Ишаъё пешгӯӣ карда буд, ки Худо моро дар вақти файз наҷот хоҳад дод ва моро мардуми аҳд мебарорад.(Ишаъё 49: 8)
Ҳоло вақти он расидааст, ки файз қабул кунем.Айни замон, мо бояд ба Исо наҷот ёбем, зеро Масеҳ наҷот ёфт.(2 Қӯринтиён 6: 1-2)
Ҳаёти абадӣ ба Худои ҳақиқӣ ва Исои Масеҳ имон дорад.(Юҳанно 17: 3)
Вақте ки мо мешунавем, ки Исо тавассути Китоби Муқаддас Масеҳ Масеҳ аст, мо бояд дилҳои худро кушоем ва қатъият боварӣ дорем, ки Исо Масеҳ аст.(Ибриён 3: 7-8, Ибриён 4: 7)
Павлус, ки дар ҳабс буд, шунид, ки Исо Масеҳ аст ва ба Исо низ бовар кард, ки наҷот ёфт.(Аъмол 16: 29-34)