Юҳанно 19: 34-37, Луқо 23: 26-27, Аъмол 2: 3 36-38, Ваҳй 1: 7
Дар Аҳди Қадим, пайғамбар пешгӯӣ кард, ки вақте ки исроилиён мотам доштанд, ки Исои мурданд, Исои Масеҳ буд.(Закарё 12:10)
Вақте ки Аҳди Қола дар бораи Масеҳ пешгӯӣ шуда буд, вақте ки Исо мурд, бо найза найза задааст ва ҳеҷ яке аз устухонҳои ӯ шикаста буд.(Юҳанно 19: 34-36)
Вақте ки шогирди Исо ранҷу азобҳои Исо диданд, мотам гирифтанд.(Луқо 23: 26-27)
Яҳудиён, ки Исоро мекуштанд, вақте фаҳмиданд, ки Исо куштанд, Исо буд.(Аъмол 2: 36-38)
Ва ҳангоме ки Исо баргашт, касонеро, ки ба Ӯ имон намеоваранд, бар қарори онҳо ранҷ хоҳанд кард.(Ваҳй 1: 7)