ба мо расонд.(Қӯлассиён 1: 13-14)
Ҳастӣ 3:15, Эфсӯсиён 2: 1-7, 1 Юҳанно 3: 8, Қӯлассиён 2:15, Юҳанно 5:24, Юҳанно 5:24
Дар Аҳди Қадим ин пешгӯӣ шуда буд, ки Худо моро ба воситаи Масеҳ наҷот медиҳад.(Ҳастӣ 3:15)
Мо дар гуноҳҳо ва гуноҳҳои худ мурдаем, ва мо дар ҳокимияти зулмот будем.(Эфсӯсиён 2: 1-3)
Худои раҳмӣ моро дӯст дорад ва моро дар якҷоягӣ бо Масеҳ зинда сохт, вақте ки мо дар гуноҳҳои худ мурдем.(Эфсӯсиён 2: 4-7)
Худо ҳамаи гуноҳҳои моро мебахшад ва ҳамаи ҳуҷҷатҳои гуноҳҳоро бар зидди мо мегузорад.(Қӯлассиён 2: 13-14)
Исо аъмоли иблисро хароб кард ва аз салиб ғалаба кард.(1 Юҳанно 3: 8, Қӯлассиён 2:15)
Касоне, ки ба Исо имон овардаанд, Масеҳ аз марг аз марг ба ҳаёт гузаштаанд.(Юҳанно 5:24, Қӯлассиён 1: 13-14)