Дар Аҳди Қадим пешгӯӣ шуда буд, ки Масеҳ омада, шифо мебахшад ва ба шифо мебахшад (Забур 144: 8, 8, 60, 60, 60, 60, 6), Ишаъё 42: 7, 6 – 60 – ро бихонед. Ишаъё 53: 4-5, 61:1).
Хизматрасонии шифобахши Исо на танҳо барои шифо додани одамон буд.Хидмати абадӣ Исо нишон дод, ки Исо Масеҳ аст, ки дар Аҳди Қадим пешгӯӣ карда буд.Бо ибораи дигар, кори кори шифоёфтаи Исо буд, ки мо Масеҳро дарк кунем, ки Исо Масеҳ аст.(Луқо 4: 16-19)
Ба сабаби кори шифоёрии Исо, бисьëр мардум аз ақиби Ӯ равона шуданд.Аммо онҳо ба Исо чун Масеҳ имон наоварданд.Оқибат вақте ки Исо маслуб шуд, ҳар кй мурд, ҳар кй мурд, ҳар кй мурд.Шогирдон низ Исоро партофтанд ва гурехтанд.Агар мо хизмати «хизмати шифри шифодона» -ро намефаҳмем, мо низ ӯро тарк мекунем.(Марқӯс 14:50)