Ҳушаъ 6: 1-2, Юил 2:12, Ишаъё 55: 6-7, Юҳанно 15: 5-39, Аъмол 2: 36-39 Дар шаҳодатҳои қадим, Худо ба исроилиён гуфт, агар Худо Худоро хонда буданд, онҳо зиндагӣ мекарданд.(Амос 5: 4-8, Ҳушаъ 2: 1-2, Юил 2:12, Ишаъё 55: 6-7) Исо Худованд ва Масеҳ аст, ки Худо фиристодааст, ки моро наҷот диҳад.Пас, агар шумо ба Исо […]

АъМОЛИ 7: 40-43,51-52 Дар Аҳди Қадим, Худо гуфт, ки исроилиён дар солҳои 40 сол дар биёбон ба Худо қурбонӣ накарданд, вале ба он барои худ қурбонӣ карданд.(Амос 5: 25-27) Яҳудиён чун аҷдодони худ амал карданд, ки афрагиронро куштор мекарданд, ки фарзандоне буданд, пайғамбарии шоистае, ки солеҳон буданд.(Аъмол 7: 40-43, Аъмол 7: 51-52)

АъМОЛИ 15: 15-18 Худо дар Аҳди Қадим, Худо гуфт, ки бо роҳи халқи Исроил ва ғайрияҳудиён, ки ба номи ӯ даъват карда шудаанд, наҷот хоҳад дод.(Амос 9: 11-12) Мувофиқи пешгӯии Аҳди Қадим, ҳам яҳудиён ва ғайрияҳудиён, ки ба Исо наҷот ёфта буданд, имон оварданд.(Аъмол 15: 15-18)